Tekst: Karolina Umerle
Zdjęcia: Jacek Rzyszkiewicz
Kiedy w 2013 r. ukończyłam kurs kwalifikacyjny z zakresu terapii pedagogicznej, uzyskana wiedza skłoniła mnie do napisania programu terapii pedagogicznej dla podopiecznych Fundacji Wspierania Rozwoju Dziecka I Ha Ha.
Problem niesienia pomocy dzieciom ze „szczególnymi problemami w nauce” jest istotnym zagadnieniem zwłaszcza obecnie, kiedy duża liczba dzieci już w pierwszych latach życia potrzebuje pomocy pedagogiczno-psychologicznej. Rodzice, często z braku czasu i wiedzy, nie są
w stanie sami rozwiązać problemów. System opieki i pomocy dzieciom z zaburzeniami rozwojowymi obejmuje profilaktykę, diagnozę i terapię. Dokładne rozpoznanie nieprawidłowości w rozwoju oraz ich konsekwencji stanowi podstawę doboru form, metod i środków pedagogicznego oddziaływania.
Terapia pedagogiczna to oddziaływanie za pomocą środków pedagogicznych na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się, mające na celu eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji. Zmierza ona do spowodowania pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno-motywacyjnej oraz w strukturze wiedzy
i umiejętności dziecka.
To proces podjęty w celu skorygowania niepełnowartościowych zachowań wynikających z zaburzeń rozwoju. To takie organizowanie aktywności, by poprzez zaspokajanie potrzeb, wyzwalanie zmian motywacyjnych, usprawnianie zaburzonych procesów poznawczych, korygowanie zachowań, kompensowanie braków w funkcjach przy jednoczesnym oparciu się na najmocniejszych stronach dziecka umożliwić mu dalszy pełny rozwój osobowości. Nadrzędny cel terapii pedagogicznej, jakim jest wszechstronny rozwój każdego dziecka, wymaga opracowania szczegółowego programu terapii, tj. stymulacji, usprawniania rozwoju funkcji psychomotorycznych, rekonstrukcji materiału programowego (wiedzy i umiejętności), a w konsekwencji eliminowania niepowodzeń oraz ich emocjonalnych i społecznych skutków. Dla mnie doskonałą formą terapii psychopedagogicznej jest zastosowanie wielu form wspomagających poprzez działania z koniem i na koniu. Zajęcia z hipoterapii dla niektórych podopiecznych Fundacji mają charakter zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.
Aby bliżej przyjrzeć się istocie zajęć tego typu, należy przeanalizować znaczenie tych słów. Korekcja pochodzi od słowa correctus – poprawiony, kompensacja od compensatio – wyrównywanie. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne są nastawione na usprawnienie zaburzonych funkcji (korekcja) i wspomaganie funkcji rozwijających się dobrze (kompensacja), aby stały się wsparciem dla funkcji zaburzonych… Czytaj więcej w styczniowo-lutowym numerze „Koni i Rumaków”