Tekst: Olga Gajda
Foto: Paulina Dudzik-Deko
Mniejsze konie są chlubą niejednego kraju, np. w Polsce – koniki polskie. W zależności od rejonu występowania niższa generacja nieparzystokopytnych wyróżnia się także niezwykłymi cechami, m.in. kuce jakuckie. Natomiast korzyści, biorąc pod uwagę ich różnorodność, wynikające z hodowli koni baszkirskich czy kuców merens są niebywale duże.
W tym tekście skupiamy się na wierzchowcach o mniejszych parametrach. Zapewne wielu czytelników będzie zainteresowanych np. pochodzeniem koni huculskich i faktem, że zarówno na ich hodowlę, jak i koników polskich można otrzymać dotacje.
Hucuły z Huculszczyzny
Hucuły są konikami górskimi, które mierzą w kłębie w granicach 132–145 cm. Ich przodków doszukuje się m.in. w koniach tatarskich, tureckich czy tarpanach. Natomiast nazwa rasy jest powiązana z określaniem górali zamieszkujących część Karpat Wschodnich, należących obecnie do Ukrainy i Rumunii. Górali tych nazywa się Hucułami, a ich terytorium Huculszczyzną. Obszar ten wraz z mieszkańcami, którzy są pochodzenia rusińskiego i wołoskiego, należał w XIII w. do Rusi Halicko-Wołyńskiej, natomiast od XIV r. stanowił terytorium Rzeczypospolitej. Polska utraciła jednak te ziemie po 1945 r.
Hodowla koni rasy huculskiej na polskich ziemiach została wznowiona w 1958 r., w Siarach. Hucuły są dobrymi wierzchowcami do rajdów oraz górskich wycieczek. Ze względu na swoje parametry i usposobienie zalecane są również do hipoterapii. Cechują je grube szyje z głowami dość ciężkimi oraz małe kopyta. Po spełnieniu określonych warunków można otrzymać na ich hodowlę unijne dotacje. Przyznawane są w zakresie ochrony zasobów genetycznych. Więcej informacji udzielają pracownicy Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Baszkortostan z koniem w godle
Z północnych stepów europejskich, a dokładnie z czarnomorskich i kaspijskich aż po Ural, wywodzą się natomiast konie baszkirskie. Ich nazwa związana jest z terytorium dawnej Baszkirii, która obecnie należy do autonomicznej republiki Baszkortostan, leżącej w europejskiej części Rosji. O dużym znaczeniu koni na tym obszarze świadczy fakt, że w godle republiki jest jeździec na koniu. Konie baszkirskie, które zalicza się do kuców stepowych i górskich, charakteryzują się w szczególności głowami często masywnymi oraz sierścią grubą i poskręcaną na zimę, a także bujnymi grzywami i ogonami. To bujne owłosienie i stadne bytowanie umożliwia zwierzętom życie w bardzo niskich temperaturach, które w okresie zimowym wynoszą nawet -30–40°C. Warto również podkreślić, że zastosowanie tych kuców jest bardzo szerokie. Wykorzystywane są do: pracy na roli, transportu w górach oraz jako zwierzęta pociągowe. Służą mieszkańcom także pod wierzch. Z kolei ich zimowa sierść wykorzystywana jest do tkania koców i odzieży, a przez większą część roku od klaczy pozyskiwane jest mleko (po kilka litrów dziennie)… Czytaj więcej w styczniowo-lutowym numerze „Koni i Rumaków”.