Tekst i foto: Jacek Kowerski
Podkowy tradycyjnie mocowane są za pomocą podkowiaków, chociaż dostępne są także podkowy przyklejane. Tych ostatnich pojawia się na rynku coraz więcej, a sposoby ich mocowania są coraz pewniejsze i łatwiejsze dla użytkowników. Jednak tradycyjne podkowy przybijane do kopyt podkowiakami są wciąż najpopularniejsze ze względu na niski koszt podkowiaków, łatwe przygotowanie kopyt do podkucia, krótki czas kucia a także pozytywne jego efekty.
Do przymocowania podkowy należy użyć jak najmniejszej ilości podkowiaków (zazwyczaj jest ich sześć). Podkowiaki dostępne są w różnych rozmiarach i kształtach, w zależności od potrzeb. Kiedy przebijamy podkowiak przez ścianę kopyta i zabijamy jego koniec, osłabiamy ścianę, rozwarstwiając ją wewnątrz, dlatego też należy używać jak najmniejszego rozmiaru gwoździ, by zminimalizować uszkodzenia. Jednak jeśli warstwa wewnętrzna nie jest zbyt cienka, uszkodzona lub słaba, przebijanie jej co jakiś czas przy przekuwaniu powoduje niewielkie i krótkotrwałe uszkodzenia.
Nie jest to co prawda poparte badaniami, ale uważa się, że podkowy powinny być przybijane do kopyt tak, żeby podkowiaki nie wykraczały poza najszerszą część kopyta, co ma ułatwiać naturalny proces jego rozchodzenia się.
Najlepiej jest, kiedy podkowiaki przebijają ścianę na jednej trzeciej jej wysokości i tworzą linię równoległą do brzegu kopyta. U koni wierzchowych przeciętnej wielkości podkowiak wychodzi ok. 3 cm ponad brzegiem kopyta. Zakute końcówki wychodzące na zewnątrz kopyta powinny mieć kwadratowy kształt i nie mogą wystawać poza powierzchnię ściany. Nie powinno się zbyt mocno spiłowywać zakutych końcówek.
Wytrzymałość połączenia podkowy z kopytem w dużym stop – niu zależy od tarcia podkowiaka wewnątrz tkanki twórczej oraz zakotwiczenia zakutej końcówki na ścianie. Prawidłowo obrobione kopyto ma gładką powierzchnię, bez wystających przy dotyku końcówek podkowiaków. Użycie klipsów – nosków (metalowych obejm wystających z podkowy i obejmujących ścianę kopyta) stabilizuje mocowanie podkowy do kopyta, zmniejszając uszkodzenia spowodowane przez podkowiaki u koni o szczególnie słabych ścianach kopyt, ale niewłaściwie dopaso – wane może zaburzać mechanikę kopyta.